بگذار ببارد، بي امان به روي تك تك برگهاي دلتنگي من...

بگذار ببارد و بشورد تمام دردهاي ريخته در كوچه باغ قلبم را...

بگذار ببارد و خيس كند تن خسته و رنجور اين درخت تنهاي كوچه را....

باران را مي گويم!

بگذار ببارد و ببارد و ببارد... بگذار طبيعت، سمفوني زندگاني را به زيباترين شكل اجرا كند...

حيف نيست باران را از پشت پنجره تماشا كنيم؟

دستت را در دستم بگذار و با من زير باران بيا! تو هم جزئي از اين سمفوني شو! خيس خيس خيس خاطرات شو!

بگذار باران ببارد....

«راضيه سادات پيام»

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: